چن شو پیش بدیمه مه وسته اس ام اس بیئموئه

اس ره واز هکاردمه بدیمه اتا شماره نا اشنا مه وسته

اس عاشقونه هدا

شه دل دله باتمه باز کی دره اماره اذیت کانده

بقیه دره ادامه مطلب دله!

پریروز یک دفه مه ذهن برسیه که وبلاگ درست هاکانم ...

خودمم خله تعجب هکاردمه اخه مه ذهن اکبند بیه

ندومه که باز بئیه که..نئیه که اکبند بوریم اون دنیا!

شم سر ره درد نیارم سه سوت وبلاگه اماده هکاردمه

ولی الان خوب که فکر کامبه ویمبه که نااااااااا

همچی راحت هم نیئه...مام تنبل ادم.....

حالا با این سرعت نت که کوزلاک سرعت ون جه

ویشتره درمی اپلود کامبی که یکدفه ویمبه

موبایل زنگ خارنه

ایشمبه ویمبه ام بچه محل هسته و گانه

در پنجره دارمه مه وسته تا شهر ورنی؟!!

شه دل دله باتمه وه کجه دئیه پاس بیه

من شه تشنایی جه دره کف کامبه حال

ندارمه بورم او بخورم وه گانه بوریم شهر!

خلاصه وره دس به سر هکاردمه

تا اینکه یه دفه....

(الان نصف شو کی حالا دارنه مطلب بنویسه

دواشه بقیه ره بعدا نویسمبه!!)